Σήμερα, τον 21ο αιώνα με τεχνολογικά και επιστημονικά επιτεύγματα που θα μπορούσαν να την απογειώσουν την ποιότητα της ζωής μας, βλέπουμε συνεχώς να υποβαθμίζεται για να αυξάνεται η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων.
Οι εργαζόμενοι ο λαός, εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα δέχονται ολομέτωπη επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα, στο εισόδημα, στην Υγεία, στην Εκπαίδευση, στα συνδικαλιστικά δικαιώματα.
Ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες, ένα μεγάλο κύμα ακρίβειας σαρώνει το λαϊκό εισόδημα. Μεγάλες αυξήσεις στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, στο ρεύμα, στα καύσιμα, τεράστια υπερφορολόγηση των φτωχών λαϊκών νοικοκυριών. Το ΙΝΕ της ΓΣΕΕ καταγράφει απώλεια αγοραστικής δύναμης του κατώτατου μισθού έφτασε το 10,4%, ενώ του μέσου μισθού των εργαζομένων μερικής απασχόλησης άγγιξε το 13,7%. Τον ίδιο μήνα το μέσο μηνιαίο ατομικό διαθέσιμο εισόδημα απώλεσε περίπου το 7% της αγοραστικής του δύναμης σε ετήσια βάση.
Σήμερα, ο «αναπτυξιακός» νόμος, τα δάνεια από το Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ, οι κρατικές ενισχύσεις -που έχουν αποκλειστικούς αποδέκτες τους μεγάλους ομίλους-, πάνε πακέτο με μεγάλες αντεργατικές δεσμεύσεις, που θα φορτωθούν στις πλάτες των εργαζομένων…για να πιάσουν τόπο οι επενδύσεις. Οι αντιλαϊκοί νόμοι, που έχουν ψηφιστεί τα τελευταία χρόνια απ’ όλες τις κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ, έχουν διαμορφώσει ένα μεγάλο αντιλαϊκό οπλοστάσιο, που αξιοποιούν οι επιχειρηματικοί όμιλοι για να βαθύνουν την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης με συνεχή μείωση μισθών και δικαιωμάτων, με αποκορύφωμα τον νόμο-έκτρωμα Χατζηδάκη, που καταργεί την πληρωμή των υπερωριών και την κυριακάτικη αργία, μονιμοποιεί την τηλεργασία, διευθετεί τον χρόνο εργασίας, επιβάλλει την ατομική σύμβαση ως ισχυρότερη των ΣΣΕ. Αλλά και επίθεση σε όλες τις πτυχές της ζωής μας όπως στην ασφάλιση, στην εκπαίδευση των παιδιών μας, στην υγεία.
Τα τελευταία χρόνια, η μη ύπαρξη συλλογικής σύμβασης στον κλάδο μας, έχει επιφέρει μεγάλο χτύπημα στα δικαιώματα των εργαζόμενων:
Κυριαρχούν οι ατομικές συμβάσεις με όλο και χειρότερους όρους. Ο μεγάλος όγκος προσλήψεων γίνονται όλο και με χαμηλότερους μισθούς, ακόμα και δουλειά με μαύρα ειδικά στα μικρά λογιστικά γραφεία. Η δουλειά δίχως ωράριο με ατελείωτες και απλήρωτες υπερωρίες ακόμα και Σαββατοκύριακα, αργίες. Την εντατικοποίηση που χτυπάει κόκκινο, στο όνομα των προθεσμιών, του να «βγει» η δουλειά. Το οποίο δένεται και με τα διάφορα συστήματα χρονομέτρησης εργασιών αλλά και αξιολόγησης που έχουν τα μεγάλα μονοπώλια του κλάδου. Οι επιπτώσεις στα δικαιώματα, στην δουλειά και στη ζωή μας με την εκτεταμένη εφαρμογή της τηλεργασίας. Συνάδελφοι μπροστά από έναν υπολογιστή 12 και 13 ώρες, για να βγει ο όγκος δουλειάς. Απομονωμένοι και κλεισμένοι στους 4 τοίχους. Τα έξοδα που δήθεν θα γλυτώναμε (μεταφορικά, βενζίνες κλπ), να έχουν εκτοξευθεί αφού εξοπλισμός, ρεύμα, ιντερνέτ, κλιματισμός, άλλα πάγια στοιχεία έχουν φορτωθεί στις πλάτες των εργαζομένων αντί να τα αναλάβει αποκλειστικά η εργοδοσία. Έχουν αυξηθεί οι συνάδελφοι που εργάζονται με μπλοκάκι ή σύμβαση έργου, για να «γλυτώσουν» οι εργοδότες την ασφάλιση, να μην δικαιούνται 13ο και 14ο μισθό, επιδόματα, αποζημιώσεις και άλλα εργασιακά δικαιώματα. Χτυπιέται ακόμα περισσότερο η προστασία της μητρότητας αλλά και τα δικαιώματα της εργαζόμενης γυναίκας.
Για τους εργαζόμενους, εκσυγχρονισμός και πρόοδος δεν είναι η δουλειά χωρίς ωράριο, η διαθεσιμότητα στην εργοδοσία 24 ώρες το 24ωρο, η πλήρης ανατροπή της οικογενειακής και κοινωνικής ζωής. Πρόοδος είναι η μείωση του εργάσιμου χρόνου, η σταθερή δουλειά με δικαιώματα για όλους, η κατάργηση κάθε μορφής “ευελιξίας”, οι μισθοί και τα δικαιώματα με βάση τις ανάγκες. Πρόοδος είναι η αξιοποίηση της τεχνολογίας και της επιστήμης να γίνονται εργαλείο ευημερίας για τους εργαζόμενους και όχι η ένταση αυτής της βαρβαρότητας.
Σε αυτές τις συνθήκες είναι επιτακτική ανάγκη η μαζική και οργανωμένη πάλη για την υπογραφή κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΣΣΕ) για όλους τους εργαζομένους σε λογιστήρια, λογιστικά γραφεία και ελεγκτικές/συμβουλευτικές και λογιστικές εταιρείες. Είναι ο μόνος τρόπος να έχουμε σε κάθε χώρο δουλειάς ένα ελάχιστο πλαίσιο δικαιωμάτων, ώστε να μην είμαστε έρμαιο στις ορέξεις του κάθε εργοδότη για δουλειά με μισθούς κοροϊδίας, με ατελείωτα ωράρια, ανασφάλιστοι, χωρίς επιδόματα και δικαιώματα.
Απαντάμε σε όλους αυτούς που μας προτρέπουν να «συναισθανθούμε την κατάσταση» και να βάλουμε στον πάγο τις διεκδικήσεις μας, ότι σε αυτές τις «εξαιρετικές συνθήκες» θα μας βρουν σε θέση μάχης! Ακριβώς γιατί στη ζωή και στο εισόδημα μας είναι συνεχώς σε εξέλιξη το ένα χτύπημα πίσω από το άλλο!
Ιδιαίτερα οι τελευταίες εξελίξεις με την απαράδεκτη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, επιβεβαιώνουν για ακόμα μια φορά ότι όχι απλά δεν υπολογίζουν τις ζωές των εργαζόμενων, των λαών αλλά αντίθετα μπροστά στους ανταγωνισμούς των μεγάλων μονοπωλίων, των κρατών και κυβερνήσεων τους για το μοίρασμα των ενεργειακών και πλουτοπαραγωγικών πηγών και τους δρόμους διανομής τους, οι λαοί καλούμαστε να πληρώσουμε το μάρμαρο! Από τη μια ο ουκρανικός λαός που βιώνει τον πόλεμο με δεκάδες νεκρούς και τραυματίες, απ’ την άλλη οι λαοί όλου του κόσμου που θα πούμε το «ψωμί – ψωμάκι» λόγω των ανατιμήσεων αφού ακόμα μεγαλύτερο κύμα ακρίβειας θα συμπαρασύρει το ρεύμα, το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο, τα βασικά αγαθά, τους το ψωμί και το σιτάρι.
ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ παριστάνουν τους σωτήρες στις δικές μας πλάτες, την ίδια στιγμή που έχουν αιματοκυλήσει κάθε γωνιά της γης, όπως κάνει ακριβώς και η Ρωσία τώρα. Ιράκ, Λιβύη, Αφγανιστάν, Σερβία, και ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό. Από κοντά και η ελληνική κυβέρνηση, συνεχίζοντας το έργο όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, πρωταγωνιστεί και εμπλέκει την χώρα μας ακόμα πιο βαθιά στους ανταγωνισμούς στέλνοντας πολεμικό υλικό, παραχωρώντας στους αμερικανονατοϊκούς, ελληνικό έδαφος με βάσεις από την Αλεξανδρούπολη μέχρι την Κρήτη.
Είναι προκλητικό σε αυτές τις συνθήκες, εταιρεία του κλάδου που ζήτησε από τους υπαλλήλους της να παραμένουν συνδεδεμένοι με τα δίκτυα επικοινωνίας της, συμπεριλαμβανομένων και των social media, ώστε να λαμβάνουν καθοδηγήσεις από την ίδια, αποφεύγοντας ταυτόχρονα να παίρνουν οποιαδήποτε θέση ενάντια στην ιμπεριαλιστική διαπάλη που έχει ξεσπάσει και να εκδηλώνουν αντιπολεμικά αισθήματα, με το αιτιολογικό ότι αυτό μπορεί να δυσαρεστήσει κάποιους πελάτες ή μετόχους της εταιρείας. Το παραπάνω γεγονός αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της επιδίωξης μεγάλων πολυεθνικών ομίλων οι εργαζόμενοι να στοιχηθούν πίσω από τους στόχους τους και να προασπίζουν τα συμφέροντα τους, φτάνοντας ακόμα και στο σημείο με “συστάσεις” να περιορίζουν το δικαίωμα των εργαζομένων να εκφράζουν δημόσια και ελεύθερα τη γνώμη τους.
ΔΕΝ ΔΙΑΛΕΓΟΥΜΕ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΛΗΣΤΩΝ-Δεν αποδεχόμαστε καμία θυσία για τα συμφέροντα και τους ανταγωνισμούς του κεφαλαίου.
Σε αυτές τις συνθήκες γινόμαστε πρωταγωνιστές των εξελίξεων! Δεν είναι μονόδρομος αυτό που ζούμε. Δεν είναι λύση η αναμονή μήπως κάποια άλλη κυβέρνηση μας «χτυπήσει» λιγότερο. Δεν είναι λύση ο ατομικός δρόμος. Δεν είναι δεδομένο η ακρίβεια που τσακίζει το λαϊκό εισόδημα, να πληρώνουμε για την υγεία μας, για την εκπαίδευση των παιδιών μας.
Η μαζική συμμετοχή των εργαζομένων στα συλλαλητήρια στις 26 Φλεβάρη, οι μεγάλοι αγώνες στη ΛΑΡΚΟ, στα “Πετρέλαια Καβάλας”, στην COSCO, στην “e-food”, μας δείχνουν τον δρόμο.
Από αυτούς τους αγώνες αλλά και τις κατακτήσεις μας μέσα από αυτούς, αντλείται η αισιοδοξία μας. Ο λαός και η νεολαία έχουν τη δύναμη να σφραγίσουν τις εξελίξεις, να φέρουν τα πάνω κάτω, μέσα από την οργάνωσή τους στα σωματεία τους, στους φορείς των περιοχών, στους συλλόγους γονέων, στους συλλόγους γυναικών. Ό,τι έχουμε καταφέρει, είναι μέσα από την οργανωμένη και συλλογική πάλη, μέσα από τα σωματεία μας.
Έχουμε την δύναμη, όχι απλά να βάλουμε φρένο στην αντιλαϊκή επίθεση που αφορά όλες τις πτυχές της ζωής μας αλλά να βάλουμε μπροστά τις δικές μας ανάγκες, για ζωή με αξιοπρέπεια και σύγχρονα δικαιώματα. Με όπλο την ενότητα της εργατικής τάξης απέναντι στην εργοδοσία, στους μονοπωλιακούς ομίλους, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε κλάδο,
Απευθύνουμε κάλεσμα στους εργαζόμενους σε όλον τον λαό, να είναι σε αγωνιστική ετοιμότητα για κλιμάκωση του αγώνα, με απεργία στις 6 Απρίλη.