Η ΣΤΑ συνεδριάζει σήμερα μετά από δύο ολόκληρα χρόνια. Χρόνια που μεσολάβησαν και έγινε πολύ πιο δύσκολη η ζωή για τα λαϊκά νοικοκυριά της χώρας, έγινε πολύ πιο δύσκολη, γιατί:
Ξέσπασε η πανδημία του κορωνοϊού και ακριβώς επειδή και στη χώρα μας η Υγεία του λαού και το φάρμακο είναι εμπόρευμα, οι θάνατοι έχουν ξεπεράσει τους 26.000, χωρίς να υπολογίζονται οι αυξημένοι θάνατοι από άλλες νόσους που προξενήθηκαν, από τη μετατροπή των Δημοσίων νοσοκομείων σε νοσοκομεία μίας νόσου, ακριβώς γιατί πολύς κόσμος δεν μπορεί να πληρώσει αναγκαίες θεραπείες και τα φάρμακα που χρειάζεται, ακριβώς γιατί είναι ανεπαρκής η πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας. Και μην πει κανείς ότι είμαστε όλοι μαζί απέναντι στον κοινό εχθρό του covid, γιατί η πραγματικότητα δείχνει ότι παντού στον κόσμο, και στη χώρα μας επίκεντρο της πανδημίας, με ρεκόρ κρουσμάτων και θανάτων, είναι μέχρι σήμερα κυρίως συγκεκριμένα γεωγραφικά διαμερίσματα και πόλεις με εργατογειτονιές και φτωχογειτονιές. Ενδεικτικά, συχνά έμπαιναν στο «κόκκινο» περιοχές όπως το Κέντρο της Αθήνας, οι δυτικές συνοικίες του Πειραιά και ακόμα πιο συχνά η Περιφερειακή Ενότητα Δυτικής Αττικής, που περιλαμβάνει το Θριάσιο Πεδίο, με μια σημαντικότατη βιομηχανική ζώνη και εγκατεστημένο τον μεγαλύτερο σκουπιδότοπο της χώρας. Άρα, λοιπόν, ναι μεν ο ιός μεταδίδεται παντού, αλλά κυρίως στα ΜΜΜ, στους χώρους δουλειάς με ανύπαρκτα μέσα προστασίας.
Μεσολάβησαν μεγάλες καταστροφές από πυρκαγιές, βλέπε Αττική, βόρεια Εύβοια και αλλού, από σεισμούς, βλέπε Θεσσαλία, Κρήτη, πλημμύρες. Και φυσικά οι καταστροφές αυτές δεν έγιναν λόγω της λεγόμενης κλιματικής αλλαγής, αλλά για τις μεν πυρκαγιές είναι ανύπαρκτα τα μέτρα πυροπροστασίας. Για τους δε σεισμούς και πλημμύρες, αποδείχτηκε η επιλεκτική ανικανότητα του κρατικού μηχανισμού για αντισεισμική και αντιπλημμυρική προστασία, αφού δεν είναι από τα έργα υποδομής που χρηματοδοτούνται από την ΕΕ, εφόσον δεν είναι πηγή κερδοφορίας για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Ταυτόχρονα, η παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα έδειξε ότι μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό. Το μνημόνιο συνεργασίας που υπέγραψε το ΟΕΕ με το Υπουργείο Ανάπτυξης και τον Υπουργό παρά τω Πρωθυπουργώ για την διενέργεια μελετών, για τις πληγείσες περιοχές από φυσικές καταστροφές και η διενέργεια σεμιναρίων σε επαγγελματίες των περιοχών αυτών για τις επιδοτήσεις που θα μπορούν να παίρνουν, δείχνει την επιδίωξη να παίξει πιο ενεργό ρόλο στη διαχείριση των κονδυλίων που όπως αποδείχτηκε στο παράδειγμα της Εύβοιας θα κατευθύνονται κυρίως στις μεγάλες επιχειρήσεις, αλλά και στην προσπάθεια της ενσωμάτωσης στην αστική πολιτική και χειραγώγησης των λαϊκών στρωμάτων δημιουργώντας αυταπάτες ότι μπορεί να σώζονται από τα ψίχουλα των κονδυλίων που θα τους δίνονται. Το προεδρείο της ΚΔ του ΟΕΕ παίρνει δηλαδή θέση από τη σκοπιά εξυπηρέτησης των συμφερόντων των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων με τη λογική κόστους – οφέλους, έναντι των αναγκών των καμένων, πλημμυρισμένων, κατεστραμμένων λαϊκών νοικοκυριών που είναι αποτέλεσμα κόπων και θυσιών δεκαετιών δουλειάς, αντί δηλαδή να προτείνει μέτρα πρόληψης και θωράκισης ανθρώπων και των περιουσιών τους.
Υπάρχει η ακρίβεια και ο πληθωρισμός που χτυπάει καταρχήν το λαϊκό εισόδημα πολύ πριν ξεσπάσει ο πόλεμος στην Ουκρανίας. Χαρακτηριστικά, βάσει της πρόσφατης Έκθεσης του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ η αγοραστική δύναμη του καθαρού κατώτατου μισθού τον Ιανουάριο του 2022 ξεπέρασε το 14% έναντι του Ιανουαρίου του 2021.
Η ενεργειακή φτώχεια δεν απειλεί το λαό μας εξαιτίας του πολέμου. Υπάρχει εδώ και αρκετά χρόνια. Έχουμε φτάσει στον 21ο αι., στην λεγόμενη 4η βιομηχανική επανάσταση και κάθε χρόνο πεθαίνει όλο και περισσότερος φτωχόκοσμος, επειδή αναγκάζονται να βάζουν σόμπες και μαγκάλια για να ζεσταθούν.
Όμως είτε σε συνθήκες ιμπεριαλιστικής ειρήνης είτε σε συνθήκες ιμπεριαλιστικού πολέμου, πάντα είναι ο ίδιος ο λαός που την πληρώνει. Αφού τα προβλήματα που βιώνει και τον ματώνουν σε περίοδο ειρήνης, οξύνονται και τα πληρώνει ακόμα και με την ίδια του τη ζωή σε περίοδο πολέμου. Η ακρίβεια, ο πληθωρισμός, η ενεργειακή φτώχεια υπήρχαν και πριν τις 24/2/2022 που ξέσπασε ο πόλεμος. Τώρα όμως, αυξάνονται σε εφιαλτικό επίπεδο. Είμαστε στην αρχή νέας κρίσης, που οξύνεται λόγω της ενεργειακής ακρίβειας και του πληθωρισμού, που εκτοξεύονται λόγω του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Νέα κρίση που έρχεται να διαδεχτεί την προηγούμενη που, τα πρώτα σημάδια της είχαν αρχίσει να διαφαίνονται ήδη από τα τέλη του 2019 και οξύνθηκε λόγω της πανδημίας. Και κάπου εδώ καταρρίπτονται όλα τα αφηγήματα της κυβέρνησης, που τα ενίσχυσαν με τον “επιστημονικό” μανδύα των προτάσεών τους και τα μελετητικά επιτελεία του ΟΕΕ, περί μεγάλης ανάκαμψης. Το κοινό στοιχείο και των δύο καπιταλιστικών κρίσεων είναι ακριβώς στον πυρήνα των αποφάσεων και κατευθύνσεων της ΕΕ, που φυσικά συμφωνεί και εξειδικεύει και η ελληνική κυβέρνηση σε συνέχεια των προηγούμενων. Είναι η επεκτατική πολιτική και τα πακέτα στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων από το κράτος και την ΕΕ, που απογείωσαν τον πληθωρισμό και την ακρίβεια, είναι η στρατηγική της “απελευθέρωσης” και της πράσινης ανάπτυξης που οδηγεί στην ακριβότερη ενέργεια. Είναι η πολιτική που δίπλα στο Ταμείο Ανάκαμψης για την “πράσινη” και ψηφιακή μετάβαση, ετοιμάζεται να “κολλήσει” τα εκατοντάδες δισ. ευρώ του νέου “ευρωομόλογου” ή κάποιον άλλο, ενιαίο τρόπο χρηματοδότησης – ανάλογα που θα κάτσει η μπίλια των αντιθέσεων εντός ΕΕ – για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους για επενδύσεις στην ενέργεια για τη μείωση της εξάρτησης από το ρωσικό φυσικό αέριο και τις πολεμικές δαπάνες, που όλα μαζί θα φορτωθούν στις πλάτες του λαού.
Όμως είναι και ο ίδιος ο λαός που αγωνίζεται, που δείχνει την αλληλεγγύη του. Μέσα σε συνθήκες γενικευμένης απαγόρευσης, που θύμιζαν άλλες εποχές, αυτός ο λαός, οι εργαζόμενοι, οι α/α έδειξαν το δρόμο διεκδικώντας τα αυτονόητα, πραγματικά μέτρα προστασίας της υγείας στους χώρους δουλειάς, στα ΜΜΜ, προσλήψεις όλων των αναγκαίων υγειονομικών, εκπαιδευτικών για να λειτουργούν τα σχολεία, μέτρα στήριξης του εισοδήματος με στιγμές που άνοιξαν το δρόμο και συγκίνησαν ακόμη και άλλους λαούς, έδωσαν αισιοδοξία όπως ήταν η συγκέντρωση των ταξικών συνδικάτων την Πρωτομαγιά το 2020, αλλά και πολλές άλλες, που έδειξαν ότι και κάτω από τις μάσκες έχουμε φωνή. Όμως, η τελευταία περίοδος είναι πολύ πλούσια σε συμπεράσματα που δείχνει τη δύναμη που μπορούν να έχουν οι εργαζόμενοι, οι α/α. Οι μεγάλες κινητοποιήσεις και απεργίες των εργατών της ΛΑΡΚΟ, των Πετρελαίων Καβάλας, της COSCO δείχνουν το δρόμο, ακύρωσαν στην πράξη τον απεργοκτόνο ν.Χατζηδάκη. Και ποιο είναι το κοινό αυτών των αγώνων που οδήγησε τους εργαζόμενους αυτών των χώρων να αλληλοστηριχτούν, να δώσουν και να πάρουν αλληλεγγύη και ταυτόχρονα να ενώσουν τις φωνές τους και τις διεκδικήσεις τους με τους εργαζόμενους όλης της χώρας, τους α/α, τους βιοπαλαιστές αγρότες, τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων, τους φοιτητές; Είναι αυτή η εγκληματική πολιτική που στα πλαίσια και των διεθνών συμφωνιών στα πλαίσια της ΕΕ, όλα τα προηγούμενα χρόνια υποβαθμίζει τις παραγωγικές δυνατότητες σε ενέργεια και διατροφή της χώρας για λογαριασμό των μονοπωλίων. Δυνατότητες που αν αξιοποιούνταν με γνώμονα το λαϊκό συμφέρον θα μπορούσαν να εξασφαλίζουν την ενεργειακή και διατροφική αυτάρκεια της χώρας. Πολλώ δε μάλλον, τώρα σε συνθήκες πολέμου αναδεικνύεται η αναγκαιότητα ακόμα και σε συνθήκες καπιταλισμού, αναδεικνύεται η ρεαλιστικότητα και αναγκαιότητα των αιτημάτων των εργαζομένων να διασφαλιστεί η ενιαία και συνολική παραγωγική λειτουργία της ΛΑΡΚΟ, να υπάρξει σχέδιο και χρονοδιάγραμμα επισκευής, εκσυγχρονισμού, αύξησης της παραγωγής σε ένα ασφαλές περιβάλλον για τους εργαζόμενους, να διασφαλιστούν όλες οι θέσεις εργασίας και η καταβολή του μόχθου τους στο 100%.
Στα πλαίσια αυτά δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στις ευθύνες του Προεδρείου που ενώ έχουμε ζητήσει (8/2/2022), το ζήτημα της ΛΑΡΚΟ να κουβεντιαστεί στην ΚΔ, μέχρι σήμερα, δεν το έχουν φέρει για συζήτηση.
Γενικότερα, με τις θέσεις του το ΟΕΕ με την ευθύνη της πλειοψηφίας της ΚΔ αυτό το δίχρονο ήταν απών για τα συμφέροντα του λαού. Ήταν στήριγμα για την κυβέρνηση και ταυτόχρονα πυλώνας υλοποίησης της πολιτικής για τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, χτυπάει ανελέητα τα συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων. Άλλωστε, δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Τι να θυμηθούμε και τι να αφήσουμε;
Την περίοδο της πανδημίας και ενώ εργαζόμενοι και α/α διεκδικούσαν μέτρα προστασίας της υγείας και στήριξης του εισοδήματος, προώθησε (3/2020) το γνωστό πρόγραμμα voucher κατάρτισης με τα ψίχουλα των 600ευρώ, για το οποίο υπερθεμάτιζε ακόμα και όταν η κυβέρνηση το απέσυρε κάτω από το βάρος του γνωστού σκανδάλου σκοιλ ελικίκου. Από την άλλη πλευρά όμως, στις προτάσεις του για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της πανδημίας (3/2020) βασικό μέλημα ήταν η ανάγκη χρηματοδότησης μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων του τουρισμού σε μια περίοδο που ήδη είχε γίνει γνωστό ότι γενικεύονταν οι απολύσεις στον συγκεκριμένο κλάδο.
Ή τα προτεινόμενα μέτρα (10/2020) για την επιβράβευση των συνεπών φορολογουμένων, δανειοληπτών. Και ποιοι μπορεί να ήταν αυτοί σε μια περίοδο που υπολογίζεται ότι μεγάλο μέρος των εργαζομένων είχε απώλειες περίπου του 40% του εισοδήματός του και α/α είχαν συσσωρευμένα χρέη λόγω της προηγούμενης δεκαετούς κρίσης; Δηλαδή, σε μια τέτοια περίοδο το ΟΕΕ έρχεται και με αυτή την πρόταση να στηρίξει μεγάλες εταιρείες και εισοδήματα. Οι δυνάμεις της ΠΟΕ είχαν διαφωνία είτε για διαδικασίες είτε σε επιμέρους ζητήματα διαχείρισης και όχι στο κύριο. Οι λοιπές δυνάμεις συμφώνησαν.
Όμως ανάλογη λογική διαπνέει τελικά όλες τις μελέτες και προτάσεις ακόμα και αυτή την πρόσφατη (1/2022) για τη χρηματοδότηση των ΜμΕ με βασικό εργαλείο το Ταμείο Ανάκαμψης, που βασικό της κριτήριο ήταν η βιωσιμότητα μιας επιχείρησης, κριτήριο το οποίο θέτει και η ΕΕ ως βασικό, όπως και η κερδοφορία των επιχειρήσεων. Άρα ποιες από τις ΜμΕ μπορούν να θεωρηθούν βιώσιμες και κερδοφόρες όταν σε αυτό τον κουβά πέφτουν εταιρείες που έχουν λιγότερους από 10 εργαζόμενους μέχρι εταιρείες με 250 εργαζόμενους και αντίστοιχους τζίρους, όταν υπολογίζεται ότι οι μισές επιχειρήσεις (α/α και μικροί επαγγελματίες) έχουν μείωση τζίρου στο μισό, δεν έχουν ταμειακά διαθέσιμα, έχουν αύξηση των χρεών τους στην εφορία;
Και φυσικά υπήρχε εκκωφαντική σιωπή γύρω από τα αιτήματα που βάζουν οι ίδιοι οι α/α όπως είναι ο καθορισμός αφορολόγητου 12.000ευρώ και πλέγμα πολλών άλλων αιτημάτων για την πραγματική στήριξη του εισοδήματός τους, όπως η διαγραφή χρεών που δημιουργήθηκαν κατά την καραντίνα, κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, η θεσμοθέτηση του δικαιώματος της άδειας ασθενείας για τους λογιστές κ.α.
Όπως και στις προτάσεις για την αναχαίτιση της ακρίβειας (11/2021) τα αυτιά της πλειοψηφίας ήταν κλειστά στα αιτήματα για κατάργηση του ΦΠΑ και των έμμεσων φόρων στα καύσιμα, στην ενέργεια, στις τηλεπικοινωνίες, στο νερό, δηλαδή αιτήματα για την ουσιαστική στήριξη του λαϊκού εισοδήματος, και όχι απλά προσωρινά μέτρα περιορισμού της ακρίβειας. Αλλά βέβαια τα αυτιά της πλειοψηφίας ήταν ανοιχτά στην κυβερνητική πολιτική με τα ψίχουλα αύξησης του κατώτατου μισθού, την επιδότηση του ρεύματος των μεγάλων ομίλων, μείωση – κοροϊδία σε ορισμένους φόρους κατανάλωσης όπως των καυσίμων και του καφέ και άλλες προτάσεις που δεν ξεφεύγουν από την πεπατημένη της κυβερνητικής πολιτικής. Η όποια διαφωνία υπήρξε από κάποιες δυνάμεις, όπως ΠΟΕ & ΠΔΣΟ ήταν να μπει το ζήτημα της αύξησης του κατώτατου μισθού. Και η συζήτηση αυτή στα πλαίσια της ΚΔ, αλλά και γενικότερα γίνεται για να αποκρύψει ότι όταν συζητάς για τον κατώτατο μισθό χωρίς να τον συνδέεις με την ΕΓΣΣΕ, την επαναφορά του θεσμικού πλαισίου που θα την κατοχυρώνει, όπως και τις ΣΣΕ, σημαίνει ότι στόχος σου είναι η διαρκής μείωση του μέσου μισθού. Όμως μπαίνει, εκτός των προηγούμενων, και ένα καινούριο στοιχείο, αυτό της πιο άμεσης εμπλοκής και του ΟΕΕ στην αναπαραγωγή της προπαγάνδας της κυβέρνησης στα πλαίσια των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων, από πλευράς στήριξης των συμφερόντων ΗΠΑ-ΕΕ στο ζήτημα της ενέργειας, θέτοντας το ζήτημα της ακρίβειας στην ενέργεια, ως ζήτημα εσκεμμένης μειωμένης προσφοράς φυσικού αερίου από τη Ρωσία. Μάλιστα στις αρχικές προτάσεις, που τελικά τότε αποσύρθηκε, υπήρχε και η πρόταση για “σταδιακή απεξάρτηση των Ευρωπαϊκών κρατών από εξωγενείς δυνάμεις στην παροχή φυσικού αερίου”, υπονοώντας να αλλάξει η χώρα ιμπεριαλιστική δύναμη από την οποία εξαρτάται και αντί του ρώσικου φυσικού αερίου να προτιμηθεί το πανάκριβο αμερικάνικο lng. Επιδιώκεται δηλαδή, το ΟΕΕ να παίξει ρόλο για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων κύρια των ΗΠΑ, στον ανταγωνισμό τους με τη Ρωσία στην ευρωπαϊκή αγορά ενέργειας, αλλά και των μεγάλων εφοπλιστικών οικογενειών. Ο στόχος είναι επιπλέον η συνειδητή απόκρυψη της πραγματικής αιτίας της ακριβής ενέργειας που είναι οι ίδιες οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, η υλοποίηση των κατευθύνσεων της ΕΕ για την πλήρη απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας και για την “πράσινη μετάβαση” και την επιτάχυνσή της. Όπως, στόχος είναι και η συνειδητή διαχρονική απόκρυψη των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας που θα μπορούσαν να διασφαλίσουν την ενεργειακή αυτάρκεια, όπως η αξιοποίηση του λιγνίτη, του πετρελαίου και πολλών άλλων ορυκτών χωρίς να υπάρχει η ανάγκη εξάρτησης από τη μια ή την άλλη ιμπεριαλιστική δύναμη, όποια κι αν είναι αυτή.
Για να μην πάμε στο ν. Χατζηδάκη. Η συζήτηση ξεκίνησε κάτω από τη δική μας πίεση ήδη από τον Απρίλη του 2021. Αρχικά απέφευγαν με ευθύνη του Προεδρείου να το βάλουν στη συζήτηση στη λογική ότι δεν υπάρχει ν/σ. οι άλλες δυνάμεις εγκλώβιζαν τη συζήτηση με τη συμβολή των δυνάμεων της ΠΟΕ στην τηλεργασία και το δικαίωμα στην αποσύνδεση. Σε δεύτερη φάση, η αντιπαράθεση κινήθηκε στα πλαίσια της κεντρικής αντιπαράθεσης σε επίπεδο κοινοβουλίου με ΔΗΚΙΟ, ΠΔΣΟ να λένε υπάρχουν αρνητικά, αλλά και θετικά (πχ. βία, πατρότητα). Συμφώνησαν όλες οι δυνάμεις βάσει πρότασης ΠΟΦΕΕ για δημιουργία επιτροπής για να βγάλει θέσεις το ΟΕΕ. Θέσεις που ουσιαστικά αποδέχονταν το σύνολο του ν/σ με αστερίσκους για διευκρινίσεις για ζητήματα πχ. υπολογισμού υπερωριών, διευθέτησης του χρόνου εργασίας. Η ΔΠΚΟ καταδίκασε χωρίς αστερίσκους εξαρχής το νόμο ως νόμο – ταφόπλακα για τα δικαιώματα των εργαζομένων, προβάλλαμε των αγώνα των συνδικάτων, τις μεγάλες απεργίες τις διεκδικήσεις τους για την ΕΓΣΣΕ, τις ΣΣΕ, για δουλειά με συγκροτημένα δικαιώματα.
Όμως, στα ζητήματα – ιερές αγελάδες για την αστική τάξη, με ευθύνη πάλι κύρια του Προεδρείου και της πλειοψηφίας δεν έγινε καθόλου συζήτηση στην ΚΔ, όπως για τον κρατικό προϋπολογισμό του 2022, για τις θέσεις για τον αναπτυξιακό νόμο του 2021. Δηλαδή, φανερώνεται η προσπάθεια το ΟΕΕ να παίξει πιο ενεργό ρόλο στον σχεδιασμό και την υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής υποβαθμίζοντας τα βασικά του όργανα που είναι η ΚΔ και κυρίως η ΣΤΑ. Είναι ενδεικτικό ότι η ΣΤΑ δεν έχει συνεδριάσει εδώ και 2 χρόνια, ο Απολογισμός του 2019 και Προϋπολογισμός του 2021 εγκρίθηκαν με email με την παρέμβαση μάλιστα του Υπουργού βάσει τοποθέτησης του ίδιου του Προέδρου του ΟΕΕ. Τακτική που προφανώς έχουμε καταγγείλει με κάθε τρόπο και μέσο δηλώνοντας ταυτόχρονα τη διαφωνία μας με το περιεχόμενο. Το Λευκό της ΠΟΕ σε αυτή την περίπτωση δηλώθηκε εκπρόθεσμα και με email. Και το γεγονός ότι μια σειρά φορείς από δήμους και περιφέρειες, αλλά και συνδικαλιστικές κάνουν τις πάσης φύσης συνεδριάσεις τους και ψηφοφορίες διά ζώσης επιβεβαιώνει αυτή την εκτίμησή μας.
Σε αυτά τα πλαίσια κινείται και η απόφαση ίδρυσης εταιρείας για την διαχείριση των κονδυλίων ΕΣΠΑ & του Ταμείου Ανάκαμψης για τα προγράμματα κατάρτισης και πιστοποίησης. Το πρώτο σχόλιό μας για το ζήτημα αυτό είναι “είναι πολλά τα λεφτά Άρη”, ξεπερνούν για το τρέχον έτος τα 12εκ.ευρώ! Γι’ αυτό δεν έρχεται και για ψηφοφορία στη ΣΤΑ. Στόχος είναι η συσκότιση στη διαχείριση μεγάλων κονδυλίων, φοβόμαστε αδιαφανείς διαδικασίες. Ήδη τώρα για μια σειρά ζητημάτων από τα πιο απλά πχ. διευκρινίσεις για τη σχολή αποφοίτησης δικαιούχων Β’ Τάξης μέχρι τα πιο σημαντικά, δεν απαντάτε, δεν συζητάτε. Εκτιμάμε ότι εικόνα θα έχει μόνο το Προεδρείο. Πλέον γίνεται πιο ουσιαστική η παρέμβαση του ΟΕΕ με την συστηματική χρησιμοποίηση μεγάλου μεγέθους προγραμμάτων κατάρτισης και πιστοποίησης στην κατεύθυνση α) αποφασιστικής υλοποίησης της αντιδραστικής πολιτικής της απόσπασης πτυχίου – επαγγέλματος, β) απόσπασης μεγάλου μεγέθους κονδυλίων για να τα ρίχνει στην αγορά της πιστοποίησης – κατάρτισης, β) της ενσωμάτωσης και χειραγώγησης στην αστική πολιτική νέων κυρίως επιστημόνων εργαζομένων, ανέργων, α/α. Δηλαδή πιο ουσιαστική παρέμβαση του ΟΕΕ στη διαχείριση κονδυλίων για επενδύσεις και επιμόρφωση για λογαριασμό των μονοπωλίων στα πλαίσια και του Ταμείου Ανάκαμψης για την πράσινη ανάπτυξη και την ψηφιοποίηση ως νέα πεδία κερδοφορίας.
Και αυτά προ πολέμου. Τώρα, που είμαστε σε τροχιά πολέμου, που οι σχεδιασμοί και η προετοιμασία από όλα τα ιμπεριαλιστικά κέντρα ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, ΕΕ από τη μια, Ρωσία από την άλλη, Κίνα στην τρίτη γωνία του τριγώνου δείχνουν τον κίνδυνο, την πιθανότητα μιας πιο γενικευμένης σύγκρουσης, για να δούμε, τι θέσεις παίρνετε, τι προτάσεις θα κάνετε;
Όταν η πλειοψηφία του λαού στενάζει, ήδη λίγες μέρες μετά την έναρξη του πολέμου, κάτω από τα εφιαλτικά επίπεδα ακρίβειας στο φυσικό αέριο, στο ηλεκτρικό ρεύμα, στα καύσιμα, αλλά και σε τρόφιμα και βασικά εμπορεύματα; Για να δούμε, το προσωρινό πλαφόν στα περιθώρια κέρδους των ομίλων, την κοινή δήθεν αντιμετώπιση του προβλήματος από την ΕΕ με την κοινή αγορά φυσικού αερίου και το κοινό ταμείο στήριξης; Ή, βλέπε ΠΟΕ, την επιβράδυνση του ρυθμού απολιγνιτοποίησης και τον έλεγχο των καρτέλ στην αγορά ενέργειας; Ή μήπως ένα “mix & match” στα στενά πάντα πλαίσια της ΕΕ;
Και πού βασίζονται αυτής της λογικής οι προτάσεις; Στην συγκάλυψη της πραγματικής βαθύτερης αιτίας της αύξησης της ακρίβειας και της ενεργειακής φτώχειας, που είναι ακριβώς η υλοποίηση των κατευθύνσεων της ΕΕ για την πλήρη απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας και για την “πράσινη μετάβαση”. Κατευθύνσεις που στη χώρα μας σχετίζονται ευθέως με την απολιγνιτοποίηση, που ακόμη και αυτή την περίοδο δεν αναιρείται ως στρατηγικός μάλιστα στόχος, αλλά και η υποβάθμιση της αξιοποίησης των εγχώριων υδρογονανθράκων, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτό των Πετρελαίων Καβάλας.
Συγκεκριμένα:
- Πράγματι, η εγχώρια λιγνιτική παραγωγή έχει γίνει πολύ πιο ακριβή την τελευταία τριετία, η οποία δεν ήρθε με φυσικό τρόπο, επομένως δεν είναι επιχείρημα που να οδηγεί στο συμπέρασμα ότι πρέπει να προχωρήσει η απολιγνιτοποίηση. Οφείλεται κυρίως στην επιβολή από την ΕΕ υψηλών τιμών στην αγορά δικαιωμάτων εκπομπής ρύπων CO2. Ενδεικτικά, από το καλοκαίρι του 2020 ως τα τέλη του 2021 η τιμή του “δικαιώματος ρύπανσης” τετραπλασιάστηκε.
- Οι χονδρεμπορικές τιμές του φυσικού αερίου μόνο το 2021 αυξήθηκαν κατά 600%. Μόνο τις πρώτες 2 ημέρες μετά τη ρώσικη εισβολή καταγράφηκε νέα άνοδος 35%. Σε περίπτωση διακοπής της ροής του ρώσικου φυσικού αερίου, η διασφάλιση ενεργειακής επάρκειας θα γίνει μέσω εισαγωγών από άλλες περιοχές, που θα οδηγήσει σε νέα εκτίναξη τιμών, αφετέρου είναι επισφαλή αν η διακοπή διαρκέσει για μεγάλο διάστημα.
- Η διεθνής πείρα επιβεβαιώνει ότι η απελευθέρωση της αγοράς και στην ΕΕ οδηγεί στη συγκέντρωση και τη συγκεντροποίηση κεφαλαίου και στον προσωρινό σχηματισμό καρτέλ. Αυτή η τάση είναι γενική και δε μεταβάλλεται ουσιαστικά από κρατικές και διακρατικές ρυθμίσεις (πχ. τρόπος καθορισμού της τιμής στο χρηματιστήριο ενέργειας). Ανεξάρτητα από τις διαφορετικές κρατικές ρυθμίσεις, ο καθοριστικός παράγοντας παραμένει ο ανταγωνισμός των ομίλων για την πώληση του εμπορεύματος ενέργειας με μέγιστο κέρδος. Στο πλαίσιο αυτό διαμορφώνονται και τα καρτέλ για τον έλεγχο των τιμών και των μεριδίων αγορών.
- Ο λαός πληρώνει ακριβά την αύξηση του ηλεκτρικού ρεύματος. Ταυτόχρονα η αύξηση των τιμών των καυσίμων ως αυτή καθεαυτή αλλά και τις συνέπειές της που είναι η αύξηση στις τιμές σε μια σειρά βασικά προϊόντα. Η ουκρανική κρίση οδηγεί σε εκτίναξη των τιμών σε αλεύρι και δημητριακά, στη δραστική μείωση των τουριστικών ροών. Σε όλα αυτά θα πρέπει να συνυπολογίσουμε την αναμενόμενη αύξηση των πολεμικών δαπανών και την αντίστοιχη αύξη του κρατικού χρέους.
Γιατί τα λέμε όλα αυτά; Γιατί η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα θα πληρώσουν το μάρμαρο πολύ ακριβά ακόμα και σε περίπτωση αποφυγής μιας άμεσα μεγάλης πολεμικής σύρραξης. Οι μόνοι ωφελημένοι έτσι κι αλλιώς είναι μια χούφτα εφοπλιστικοί και ενεργειακοί και γενικότερα μονοπωλιακοί όμιλοι
Τα λέμε όμως γιατί είναι και η βάση, η βαθύτερη αιτία για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, ξεδιπλώνεται πάνω στο εύφλεκτο υλικό που τροφοδοτούσαν, χρόνια στην περιοχή της Ανατολικής Ευρώπης και όχι μόνο, οι γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί μεταξύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων με επίκεντρο τις σφαίρες επιρροής, τις αγορές, τις πρώτες ύλες, τα ενεργειακά σχέδια και τους δρόμους μεταφοράς.
Να μην πληρώσει και κυριολεκτικά και μεταφορικά ο λαός τους ανταγωνισμούς για την ενέργεια – εμπόρευμα. Τώρα είναι η ώρα για άμεσα μέτρα ανακούφισης, κατάργηση των φόρων στα καύσιμα και σε άλλα είδη λαϊκής κατανάλωσης, αυξήσεις στους μισθούς.
Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, που «μυρίζει μπαρούτι», η απάντηση μπορεί να είναι μόνο μια: Δε διαλέγουμε στρατόπεδο ληστών. Απεμπλοκή τώρα από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Να μη χρησιμοποιηθεί το ελληνικό έδαφος, η θάλασσα και ο αέρας, ως πολεμικά ορμητήρια. Καμία συμμετοχή ελληνικών ενόπλων δυνάμεων σε αμερικανοΝΑΤΟϊκές αποστολές με κανένα τρόπο ή πρόσχημα. Να αποδεσμευτεί η Ελλάδα απ’ αυτούς τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, με τον λαό στην εξουσία.
Ο σπουδαίος αγώνας των εργαζομένων στα «Πετρέλαια Καβάλας» καθώς και οι αγώνες στη ΛΑΡΚΟ, στην COSCO, στα μπλόκα των αγροτών φωτίζουν ήδη το πού βρίσκεται για όλους τους εργαζόμενους η πραγματική ελπίδα. Επιβεβαιώνουν τη μεγάλη αλήθεια ότι μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό, βαδίζοντας στον δρόμο της ανατροπής.